ចិត្តអំបិលនិងចិត្តដុំថ្ម

១. ចិត្តស្ងប់ពិត គឺជាចិត្តដើរផុតពីរឿងជីវិតមនុស្សធម្មតា (ចិត្តកម្រិតធាតុព្រះក្នុងខ្លួន)។ ជីវិតមនុស្សធម្មតា គឺស្ថិតក្នុងសភាពចិត្តប្រែប្រួល ចិត្តស្អប់ចិត្តស្រឡាញ់ ចិត្តសប្បាយចិត្តអរភ័យ ចិត្តរំភើបចិត្តញាប់ញ័រ។ ចិត្តស្ងប់ពិត គឺជាចិត្តដែលទៀងនឹងនឥតប្រែប្រួល ចិត្តអស់ស្រឡាញ់អស់ស្អប់ អស់មនោសញ្ចេតនា តែអាចជាប់ត្រឹមសេចក្តីមេត្តាករុណា (សេចក្តីអាណិតអាសូរដល់មនុស្សដទៃក្នុងនាមជាមនុស្សដូចគ្នា)។

២. ចិត្តរវើររវាយ និងចិត្តប្រែប្រួល គឺត្រូវការសមាធិបង្ក្រាបឱ្យរាប។ ខ្ញុំមិនប្រើពាក្យវិបស្សនា ឬវិបស្សនាកម្មដ្ឋានទេ ពីព្រោះវាហួសពេកសម្រាប់យុវជនធម្មតាដែលអាចយល់ ហើយកម្រមានយុវជនណាធ្វើបានណាស់ ជាពិសេសមនុស្សដែលរស់នៅក្នុងស្ថានភាពលោកីយ៍ ដែលរុំព័ន្ធទៅដោយមនោសញ្ចេតនា។

៣. ការបង្រ្កាបចិត្តរវើររវាយនេះ ជាទូទៅត្រូវប្រតិបត្តិសមាធិជាប្រចាំ តែបើខកខានពេលណាមួយ គឺចិត្តរវើររវាយនេះនឹងផុសមកញ៉ាំញ៉ើអារម្មណ៍ឡើងវិញ។ ផ្ទុយទៅវិញ បើមនុស្សណាដែលធ្លាប់មានបទពិសោធជីវិតជាក់ស្តែងច្រើន ហ្វឹកហាត់លត់ដំចិត្តបានច្រើន គឺប្រៀបដូចដំថ្ម។ មានន័យថា សមាធិ គឺប្រៀបដូចគ្រាប់អំបិល។ បើត្រូវទឹក គឺត្រូវតែរលាយ (មិនប្រតិបត្តិសមាធិទៀងទាត់ គឺនឹងក្លាយទៅជាចិត្តមនុស្សធម្មតាវិញ)។ បទពិសោធជីវិតហ្វឹកហាត់ចិត្ត ប្រៀបដូចដុំថ្ម។ ត្រូវទឹកពុំរលាយឡើយ៕

----------------------------
ប្រភព៖ ឡាំ លីម