#ស្នេហានិងកាលៈទេសៈ

១. “មនុស្សខ្លះលែងស្គាល់ពីអ្វីទៅដែលហៅថាស្នេហាហើយ តែគេស្គាល់ត្រឹមតែស្នេហាដែលកើតចេញពីតណ្ហាប៉ុណ្ណោះ”។

២. សេចក្តីស្រឡាញ់ គឺជាអ្វីគ្រប់យ៉ាង។ “ជាអ្វីគ្រប់យ៉ាង” គឺដោយសារតែវាតែងតែមានពីរខាង។ ខាងរស់និងខាងស្លាប់ ខាងសុខនិងខាងទុក្ខ ខាងសើចនិងខាងយំ ខាងល្វីងនិងខាងផ្អែម។ សេចក្តីស្រឡាញ់ គឺជាសមុទ្រសុខ ហើយវាក៏ជាសមុទ្រមរណៈផងដែរ។

៣. ទន្លេទុក្ខនិងភ្នំឈឺចាប់ជាច្រើនបានកើតឡើងដោយសារតែសេចក្តីស្រឡាញ់។ នេះជាធម្មជាតិ គ្មាននរណាម្នាក់គេចរួចឡើយ។ បើចង់គេចចេញពីព្យុះភ្លៀងនេះ គឺទាល់តែស្គាល់ថា “តើអ្វីទៅជាសេចក្តីស្រឡាញ់ពិតប្រាកដ”។ បើត្រឹមតែស្គាល់រូបរាងនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ គឺពុំទាន់គ្រប់គ្រាន់នៅឡើយទេ តែត្រូវស្គាល់កាលៈទេសៈទៀតផងដែរ។ មនុស្សខ្លះ ស្គាល់ត្រឹមតែតណ្ហា តែពុំស្គាល់ស្នេហាឡើយ។

៤. នៅវ័យសិក្សា បើយកល្អ គួរតែពុំគួរយកចិត្តទុកដាក់នឹងរឿងស្នេហាពេកទេ តែបើមាន ក៏គួរតែរក្សាតម្លៃខ្លួនជាមនុស្សស្មោះត្រង់ជានិច្ចដែរ។ ក្នុងកាលៈទេសៈខ្លះទៀត បើខ្លួនក្រហើយ គ្រួសារក្រហើយ ហើយគ្មានអ្នកទំនុកបម្រុងទៀត គឺពុំគួរយកសម្ពាយស្នេហាមករែកលើស្មារឡើយ។ អ្នកខ្លះទៀត ប្រឹងរៀនផង ប្រឹងការងារផង ប្រឹងរែកអម្រែកជួយគ្រួសារផង និងគិតពីស្នេហាផង។ តើអម្រែកនេះធ្ងន់ប៉ុនណា?

៥. ស្នេហាខុសកាលៈទេសៈ គឺបានត្រឹមតែភ្លក់ប៉ុនណោះ តែពុំមានស្ថេរភាពយូរអង្វែងដល់ថ្ងៃអាពាហ៍ពិពាហ៍ឡើយ។ ទីបញ្ចប់ ការឈឺចាប់ទាំងឡាយ វានឹងធ្វើឱ្យយើងក្លាយទៅជាមនុស្សលែងជឿជាក់លើនរណាទាំងអស់ ឬលែងជឿជាក់លើស្នេហាក៏មាន។ ស្នេហាល្អទេ តែស្ថានភាពសង្គម កាលៈទេសៈជាក់ស្តែង និងតថភាពពិត វាធ្វើឱ្យយើងវេទនា។ ទីបំផុត ទស្សនៈនៃសេចក្តីស្នេហាប្រុសស្រីបែបណា ក៏វានឹងឆ្លុះបង្ហាញពីសេចក្តីស្នេហាចំពោះសង្គមបែបនោះដែរ។ បើស្នេហា វាគ្រាន់តែជាតណ្ហា នោះមានន័យថាការស្រឡាញ់សង្គម ក៏ជាតណ្ហាដូចគ្នាដែរ។ សេចក្តីស្រឡាញ់ណាដែលកើតចេញពីតណ្ហា វាគឺជាសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលអាត្មានិយមបំផុត។ យើងគួរតែប្រឹងរៀន និងធ្វើជាអ្នករៀនដែលមានតម្លៃពិតប្រាកដ៕

____
អត្ថបទ៖ ប្រតិទិនទស្សនៈ ៣៦៥ថ្ងៃ
រូបភាព៖ https://cdn.powerofpositivity.com/…/2…/11/love-sacrifice.jpg