តើជាស្នេហាឬតណ្ហា?

#តើជាស្នេហាឬតណ្ហា?

១. “ពេលខ្លះយើងភ័យខ្លាចបាត់បង់មនុស្សដែលខ្លួនស្រឡាញ់។ ចុះយើងដែរមានភ័យខ្លាចមនុស្សដែលស្រឡាញ់យើងទាំងឡាយ (ម៉ែឪ បងប្អូន សាច់ញាតិ មិត្តភក្រ) ឈឺចាប់ដោយសារតែបាត់បង់យើងដែរ ឬទេ?”

២. ពេលខ្លះ យើងសុខចិត្តស្លាប់ដើម្បីបង្ហាញពីសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលខ្លួនមានចំពោះបុរសណាម្នាក់ឬនារីណាម្នាក់។ អ្នកខ្លះទៀត ធ្វើខ្លួនអួទីនួ ឆ្កួតប៉ោឡែ បោះបង់ខ្លួនឯងចោល ដោយសារតែស្នេហាផិតក្បត់។ ម៉ែឪមានគុណ កូនស្រីមានទុក្ខធ្ងន់ ម៉ែឪអត់ដឹង។ កូនស្រីខ្លះឈឺចាប់ព្រោះស្នេហា តែអត់ដឹងថាម៉ែឪអួលណែន។ កូនស្រីខ្លះឈឺពេក ចង់ផ្តាច់សង្ខារ តែអត់ដឹងថា ស្នេហារបស់ម៉ែឪ ធំខ្លាំងប៉ុនណា។ កូនស្រីខ្លះ យល់ថាឈឺចាប់ម្នាក់ឯង តែភាពជាក់ស្តែង ទឹកភ្នែកម៉ែឪស្រក់ជានិច្ច។ កូនប្រុសខ្លះ ម៉ែឪប្រឹងចិញ្ចិមបីបាច់ថែរក្សារាប់ឆ្នាំ តែបែរជាឆ្កួតវង្វេងដោយតែស្រីម្នាក់ ក្នុងរយៈពេលតែប៉ុន្មានាទីទៅវិញ។

៣. ស្រឡាញ់នរណាម្នាក់ គឺជារឿងល្អ តែបើអ្នកដែលយើងស្រឡាញ់ព្រមស្រឡាញ់តបចំពោះស្នេហាយើងវិញ គឺរឹតតែល្អប្រើសើរ។ ស្រឡាញ់គេម្នាក់ឯង វាជារឿងមួយ តែបើគេមិនព្រមស្រឡាញ់វិញ វាគឺជារឿងទុក្ខព្រួយខកចិត្ត។ មានជីវិត ត្រូវតែមានសេចក្តីស្រឡាញ់ តែបើជីវិតគ្មានសេចក្តីស្រឡាញ់ទេ វាគឺជាជីវិតឥតន័យ។ មនុស្សរស់បាន ព្រោះតែសេចក្តីស្រឡាញ់ តែបើកាលណានរណាម្នាក់ទទួលបានសេចក្តីស្រឡាញ់បែបបោកប្រាស់ វាគឺជាការឈឺចាប់បំផុត។ ស្រឡាញ់ គឺលះបង់ តែមនុស្សដែលគ្មានភាពស្មោះត្រង់ គឺពុំសមនឹងទទួលការលះបង់ទេ។ ដូច្នេះ ត្រូវប្រឹងកាត់ចោល ដោយពុំគួរស្តាយស្រណោះអាឡោះអាល័យអ្វីឡើយ ដ្បិតវានាំឱ្យខាតតែវេលាទេ។

៤. ស្នេហាគ្មានលក្ខខណ្ឌ តែបើស្រឡាញ់ដោយមានលក្ខខណ្ឌ នោះវាមិនមែនជាស្នេហាទេ។ ស្នេហាដែលមានលក្ខខណ្ឌ គឺជាតណ្ហា។ ស្រឡាញ់ព្រោះអ្វី? ស្រឡាញ់ព្រោះស្អាត?, ស្រឡាញ់ព្រោះឆ្លាត?, ស្រឡាញ់ព្រោះមាន? ចុះបើថ្ងៃណាមួយ យើងក្លាយទៅជាមុខអាក្រក់ ឈប់ស្អាត, យើងក្លាយទៅជាមនុស្សឆ្កួត ឈប់ឆ្លាត, និងក្លាយទៅជាអ្នកក្រ អស់ទ្រព្យ, តើនៅស្រឡាញ់ទៀតទេ? ចម្លើយមានពីរ៖ ទី១. បើនៅតែស្រឡាញ់ គឺមានន័យថាវាជាស្នេហាពិត, ទី២. បើឈប់ស្រឡាញ់ គឺមានន័យថាវាគឺជាស្នេហាក្លែងក្លាយ។ ស្នេហាក្លែងក្លែង គឺស្មើនឹងសេចក្តីស្រឡាញ់បែបតណ្ហា។ មនុស្សខ្លះលែងស្គាល់អ្វីទៅជាស្នេហា តែបែរជាយល់ស្នេហាត្រឹមតែជាតណ្ហាប៉ុណ្ណោះ។

៥. ស្នេហាល្អទេ តែអ្នកដែលមិនស្គាល់ពីស្នេហា នឹងក្លាយទៅជាមនុស្សឆ្កួតវង្វេង។ មនុស្សដែលមិនស្គាល់ “អ្វីទៅជាស្នេហា” គឺពិបាកនឹងគេចផុតពីការឈឺចាប់ខ្លាំងណាស់។ តើស្នេហា គឺជាអ្វី? ស្នេហា វាគឺជាលះបង់ខ្លួនយើង ប្រឹងប្រែងធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាង ដើម្បីផ្តល់សេចក្តីសុខឱ្យដល់មនុស្សដែលយើងស្រឡាញ់។ បើយើងប្រឹងទៅ វាជោគជ័យ យើងនឹងនាំសេចក្តីសុខជូនដល់មនុស្សដែលយើងស្រឡាញ់។ ប៉ុន្តែបើយើងប្រឹងទៅហើយ បែរជាបរាជ័យ គឺយើងត្រូវចេះលះបង់ អង្គុយឱ្យទាប។ លះបង់ គឺមានន័យថាត្រូវអង្គុយឱ្យទាប ដើម្បីឱ្យមនុស្សដែលយើងស្រឡាញ់អាចមើលឃើញមនុស្សល្អជាងយើង។ នេះមានន័យថា “សុភមង្គលរបស់មនុស្សម្នាក់ (មនុស្សដែលយើងស្រឡាញ់) ពិតជាអាចធ្វើឱ្យមនុស្សម្នាក់ទៀតសប្បាយចិត្ត (យើង)។

៦ ការរស់នៅក្នុងសង្គមដែលយុវវ័យភាគច្រើន ពុំស្គាល់ពីស្នេហា គឺនឹងធ្វើឱ្យយុវវ័ក្នុងសង្គមទាំងមូលពោរពេញទៅដោយការឈឺចាប់។ បើស្នេហា វាធ្វើឱ្យមនុស្សឈឺចាប់ នោះការឈឺចាប់ ធ្វើឱ្យមនុស្សខ្លះ លែងឱ្យតម្លៃលើភាពស្មោះត្រង់ និងលែងជឿថាមានស្មោះត្រង់។ យើងគួរតែប្រឹងរៀន ក្រេបជញ្ចក់យកបញ្ញាសិន មុនពេលគិតគូរពីរឿងស្នេហា។ ចំណេះដឹង វាពុំធ្វើឱ្យមនុស្សវង្វេងទេ តែស្នេហាដែលខ្វះភាពស្មោះត្រង់ មិនត្រឹមតែធ្វើឱ្យមនុស្សវង្វេងទេ តែថែមទាំងធ្វើឱ្យមនុស្សបោះបង់ខ្លួនឯងចោល ក្នុងសភាពបាក់ទឹកចិត្តអស់សង្ឃឹម។ មានតែយុវវ័យដែលរក្សាចិត្តរឹងមាំ រក្សាចិត្តជាដំថ្ម និងគិតរឿងរៀនសូត្រជាធំប៉ុណ្ណោះ ដែលមិនអាចត្រូវព្យុះបោកបក់ឱ្យវង្វេង។ ដកចិត្ត ដកកាយ កុំទាន់គិតរឿងស្នេហា តែយកពេលសិក្សា ប្រហែលជាល្អជាង៕

I have always been afraid of losing people I love, but sometimes I keep asking myself, Is there anyone who’s afraid of losing me too?

ប្រភពៈឡាំ លីម